…λίγα λόγια για τον ΜΥΛΟ
Στην περιοχή του Μπεχτσινάρ "κήπος των Πριγκήπων" ανάμεσα στον εμπορικό σιδηροδρομικό σταθμό και την πύλη 14 του λιμανιού δεσπόζει ένας ψηλός πενταόροφος "Πύργος" φιγούρα ανέγγιχτη στο πέρασμα των χρόνων. Τριγύρω αποθήκες, εργοστάσια, φορτηγά τρένα, τεράστιοι γερανοί του λιμανιού.
Πρόκειται για τον ΜΥΛΟ του Χατζηγιαννάκη, ο οποίος χτίστηκε το 1924 . Σταμάτησε την λειτουργία του ως αλευρόμυλος το 1986 . Ντιζελοκίνητοι κινητήρες, δοκάρια από όρεγκον, πέτρινοι τοίχοι, τεράστιοι μεταλλικοί κύλινδροι και βοηθητικοί χώροι που προδίδουν αρχετεκτονικά την κατασκευή τους σε μεταγενέστερες εποχές. Με την σημερινή του μορφή ο ΜΥΛΟΣ γεφυρώνει τις εποχές, μια μικρή πολιτεία όπου συναντώνται ο πολιτισμός, η ψυχαγωγία, η διασκέδαση και η εστίαση, η ζεστασιά της ομάδας με το πολυπρόσωπο της ανταπόκρισης.
Μπαίνοντας από την κεντρική είσοδο, ένα πέτρινο καλντερίμι με κυβόλιθους διασχίζει τα 5.500 τ.μ. του χώρου. Τα 2.000 τ.μ. των χτισμάτων είναι παραταγμένα στις δύο πλευρές του δρόμου.
Από την στιγμή που άρχισαν οι εργασίες αναπαλαίωσης από τους ειδικούς στις αναπαλαιώσεις τεχνίτες η διάθεση ήταν μάλλον αντι-αρχιτεκτονική με την έννοια της διακριτικότητας στις επεμβάσεις και με μοναδικό γνώμονα την λογική των χώρων και το ιδιαίτερο χρώμα της περιοχής. Ξηλώθηκαν οι παλιοί σοβάδες, ανακατασκευάστηκαν οι μισογκρεμισμένες οροφές, και επιλέχτηκαν χρώματα ανάλογα της εποχής που χτίστηκε ο ΜΥΛΟΣ και της περιοχής.
Ο ΜΥΛΟΣ άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του στις 31 Μαΐου του 1991 με μια συναυλία στον υπαίθριο χώρο του, ενώ λίγες μέρες αργότερα στις 2 Ιουνίου άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό της Θεσσαλονίκης.
Πολυδιάστατος χώρος συνεχών ζυμώσεων και επικοινωνίας, ισοροπία ανάμεσα στην ψυχαγωγία και τον πολιτισμό. Τα κριτήρια ήταν και είναι ξένα προς την εμπορικότητα των συμβάντων.
|
If
you've stayed at this place, please share your opinion
of it with other travelers. Write
a review! |